De 2e week op Bali

Zoals jullie op ulurantangang.waarbenjij.nu hebben kunnen lezen, heb ik een eigen site aangemaakt. Deze beslissing heb ik genomen, nadat er van alles hier in Bali is gebeurd. Ik zal er in dit verslag iets over schrijven, zodat alles hopenlijk duidelijk wordt.


Maandag is Xandra voor de eerste keer naar de stichting gegaan om stage te lopen. Omdat ik niet lekker was ben ik terug in bed gekropen, in de hoop dat ik na nog wat slapen opgeknapt zou zijn. Het afgelopen weekend ben ik een beetje ziek geweest. Om 12 uur had ik een afspraak met Wayang, de kokkin van Jegeg, waar we elke keer zijn gaan eten. Zij heeft mij op haar scooter meegenomen naar Singaraja, waar ik een rondrit kreeg om de weg daar te leren kennen. Xandra en ik hadden afgesproken dat we dinsdag een scooter zouden huren van haar om naar Singaraja te rijden. Natuurlijk moeten we dan wel de weg weten. Wayang heeft me langs de hoofdstraat gereden waar allerlei leuke winkeltjes te zien zijn. Daarna kwamen we langs een hele grote markt, het postkantoor, een internetcafé met de bank ertegenover, een ziekenhuis en als laatste de Hardis. Een soort van warenhuis met op de eerste verdieping een grote supermarkt en daarboven nog 2 verdiepingen met kleren en andere spullen. We zijn de Hardis even in geweest, maar alleen in de supermarkt. Erg leuk om te zien. Daarna zijn we weer terug gereden naar Lovina. ’s Middags kwam Xandra weer thuis en hebben we gekookt. Helaas was onze gasfles leeg en moesten we een nieuwe aanschaffen. Nog een heel gedoe om deze te vervangen en achteraf is gebleken dat hij lekt. Erg fijn dus!


Dinsdag zijn we al vroeg naar Jegeg gelopen om de scooter op te halen. Xandra is ermee naar huis gereden, omdat ik nog niet goed durfde. Nadat Xandra het rijden onder de knie had ben ik eerst achterop gegaan bij haar om te kijken of dit lukte. Daarna heb ik zelf een rondje gemaakt, wat ik erg eng vond. Ik heb toen ook maar besloten om niet nog een keer te rijden op de scooter, ik zorg wel voor een fiets.
Aangezien ik de afgelopen dagen erg veel last heb gekregen van heimwee en ik er ook echt ziek van ben geworden voelde ik me erg rot. Mijn heimwee was nu zover gekomen dat ik eigenlijk liever naar huis wilde gaan. Ik kon het niet meer opbrengen om te blijven. Na een goed gesprek met thuis heb ik besloten om het nog een week te proberen en zal ik binnenkort met Marieke gaan praten.
Toen Xandra en ik net op het punt stonden om een stukje met de scooter te gaan rijden, kwam Marieke langs om te kijken hoe het ging. Ik heb toen gelijk aan haar uitgelegd wat er aan de hand was en zijn toen met zijn allen naar een oplossing gaan zoeken. We zijn naar een terrasje op het strand gereden om met elkaar te praten. Daar zijn we tot een oplossing gekomen. Ik ga naar een hotel hier in Lovina, dat door Nederlandse mensen wordt beheerd. Hier zitten ook aardig wat Nederlandse toeristen, waardoor ik meer aanspraak zal hebben, dan wanneer ik tussen de locals woon. Ik ga hier voor 3 weken naartoe om te kijken of mijn heimwee hierdoor verminderd. Xandra verhuisd ook naar een ander huisje, wat eigendom is van de stichting. Ze woont hier tussen de familie van Marieke, zodat ze ook eerder aanspraak heeft met de locals.
We zijn beide huisjes gaan bezoeken om te kijken of we het wel zagen zitten om hier te verblijven. Zo zijn we eerst langs het hotel Mas bungalows gereden en hebben gekeken of er een kamer vrij was. Gelukkig voor mij, was er inderdaad nog een kamertje vrij. Het is een erg mooie kamer met een bed en een kast. Mijn badkamer is buiten met een afdakje. Ik krijg er echt een campinggevoel bij. Erg vertrouwd dus! Mijn douche heeft warm water, wat ik erg fijn ga vinden denk ik. Ook heb ik een erg mooi balkon met een grote bank, waar je lekker op kunt zitten of liggen. Verder heeft het hotel een privézwembad waar ik kosteloos gebruik van mag maken. Ik zag het helemaal zitten om hier de komende tijd door te brengen.
Na het bezoek aan het hotel zijn we naar het toekomstige huisje van Xandra gereden waar we ook binnen hebben kunnen kijken. Nadat we hier weer weg gingen was de dag alweer bijna voorbij. Xandra heeft besloten om de scooter voor de rest van de dagen te huren. We hebben nog even geïnternet. Omdat we nu beide in een ander huisje wonen en we allebei verschillende dingen zullen meemaken heb ik besloten om een eigen site aan te maken. We moesten in de stromende regen op de scooter weer naar huis. We waren allebei doorweekt.


Woensdag hebben we ’s ochtends eerst heel het huisje schoongemaakt en onze koffers ingepakt. Om half 3 werden we opgehaald door iemand van het hotel. Heel de auto zat vol met onze spullen. We hadden vorige week zoveel aangeschaft aan eten en drinken en dit moest natuurlijk ook allemaal weer mee. Eerst hebben we Xandra afgezet bij haar huisje. Hier was Marieke ook om haar op te vangen. Daarna ben ik naar het hotel gebracht. Net toen mijn spullen in mijn kamer stonden en ik een drankje had besteld, belde Xandra op om te vragen of ik zin had om samen met Marieke en haar naar de Hardis in Singaraja te rijden. Dit wilde ik natuurlijk wel en ben met de auto opgepikt. In de Hardis hebben we veel rondgekeken. Ze hadden er kleren, sandalen, speelgoed, bh’s en nog vele andere dingen. Op de bovenste verdieping was er ook een botsautobaan met een hels lawaai. Het was af en toe net of je naar benenden zou vallen. Wel spannend! Na overal rondgekeken te hebben zijn we nog even door de supermarkt gelopen en hebben daar eindelijk wat groentes kunnen kopen. Daarna zijn we weer terug gereden naar onze huisjes. Daar konden we onze koffers uitpakken.


Donderdag moesten we al erg vroeg op. Om 6 uur gingen we met de zwager van Marieke naar de dolfijnen kijken. Er waren erg veel bootjes die dezelfde tocht gingen maken. Het heeft erg lang geduurd voor we eindelijk de dolfijnen hadden gevonden. Maar de aanhouder wint en zo hebben we vele dolfijnen in de zee zien zwemmen. Erg mooi! Wel een hele klus om ze op de foto te zetten hoor. Na ons bezoek aan de dolfijnen zijn we weer richting de kust gevaren. We hebben de boot halverwege stil gelegd om te snorkelen. We kregen ieder een stukje brood mee in onze hand en zijn zo het water in gegaan. Het was net of je in een groot aquarium aan het zwemmen was. Erg mooie gekleurde vissen en zeer mooi koraal. We hebben verschillende schelpen en zeesterren gezien. De meeste vissen kwamen naar ons toe om uit onze handen te eten. Zo hebben we ze van heel dichtbij kunnen bekijken. Echt een aanrader mocht je hier nog eens naartoe gaan. Eenmaal terug op de kust zijn we naar onze kamers terug gereden. Daar ben ik snel gaan douchen (een warme zeer lekkere douche!) en kon ik nog net ontbijten. Een heerlijke pannenkoek met banaan. Toen ik weer terug was op mijn kamer zag ik iedereen naar het zwembad lopen. Ik had met Marieke afgesproken om contact te leggen met de andere gasten. Ik mijn bikini aan en snel naar het zwembad gegaan. Daar heb ik met verschillende Nederlandse gasten aan het kletsen geweest. Het was erg fijn om ze te leren kennen.


Vrijdag ben ik ’s ochtends naar de stichting gelopen. Hier zou ik een fiets krijgen, alleen deze moest nog gemaakt worden. Op aanraden van Marieke ben ik in het schooltje gaan kijken waar op dat moment 4 kindjes les kregen. Ze waren aan het zingen. Ze hadden er echt enorm veel plezier in. Echt super om te zien hoe die kinderen genieten. De ene wilde nog harder zingen dan de ander en zo kreeg je een mooi koortje. Ook moesten ze tellen en het alfabet opzeggen. Het was mooi om te zien dat als ze het even niet meer wisten, één van de andere kindjes stiekem het antwoord aan het fluisteren was. Dus ook hier weten ze wat voorzeggen en spieken is. Het deed me erg goed deze kindjes zo blij te zien.
’s Middags ben ik een stuk gaan lopen door Lovina. Van mijn hotel naar het centrum is een aardige trippel. Op het strand heb ik wat gegeten en mezelf getrakteerd op een erg lekkere chocolademilkshake. Daarna ben ik nog even naar Jegeg gelopen waar ik lekker met Wayang heb gekletst over de verschillen tussen Nederland en Bali. Zo vroeg ze zichzelf af hoe wij het in hemelsnaam voor elkaar krijgen om onze dikke winterjassen te drogen na het wassen. Dat moest volgens haar een eeuwigheid duren. Dus ik uitgelegd dat we thuis kachels hebben en ook eventueel een droger. Dat kennen ze hier natuurlijk helemaal niet. Ook hebben we het nog gehad over de ceremonie waar ze naartoe was geweest. Ze had voor ons verschillende soorten fruit meegenomen, die ik mee naar huis mocht nemen. Erg aardig van haar. Ze heeft me ook aangeboden om me thuis af te zetten met de scooter en aangezien ik toch wel wat moe was geworden heb ik het aanbod aangenomen.
Hier heb ik nog even lekker aan het zwembad gelegen en daarna kwam Xandra om samen uit eten te gaan. Op aanraden van een aantal gasten uit het hotel zijn we naar Bali 9 gegaan. Dit is een heel klein restaurantje waar 3 tuintafeltjes onder een rieten dakje staan. De keuken is niet veel groter dan 2 bij 1 meter. Echt knap hoe ze hierin kunnen koken. Tijdens het wachten op ons eten kregen we een gastenboek om door te lezen. Hierin stonden alleen maar goede berichten. Het is haast niet te begrijpen dat je in zo’n klein restaurantje zo lekker kunt eten. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Na het lezen van de gastenboekjes kwam er een groepje straatmuzikanten voor ons spelen. Erg mooie muziek en erg leuk om te zien. Toen wij net ons eten kregen kwam er nog een stel binnen om te eten. Ook zij waren er al eerder geweest en vertelden niks anders dan lof over het eten. Ze waren op een wereldreis en hebben ons hele mooie verhalen verteld. Het was een erg leuke avond hier. En zoals alle anderen hebben geschreven, het eten was erg lekker en erg veel voor nog niet eens 1 euro. Ik heb hier tot nu toe het lekkerste fruitdrankje op. Echt een dikke pluim voor deze mensen. Na het koken zijn ze ook nog even gezellig een praatje komen maken en hebben we hun 3 kinderen ontmoet. Hun zoontje van 10 kan echt onwijs goed tekenen. Daarna kregen we het werk van zijn vader te zien. Verschillende Batikstofjes door hem zelf gemaakt. Deze konden we natuurlijk niet laten liggen. Na een enorm lekkere en gezellige avond zijn we nog een filmpje gaan kijken en daarna lekker gaan slapen.


Zaterdag heb ik tijdens het ontbijt de eigenaren van Mas Bungalows ontmoet. Erg aardige mensen waar ik lekker een praatje mee heb kunnen maken. Ze hebben me mee genomen naar het centrum om wat boodschappen te doen. ’s Middags heeft het hier enorm hard geonweerd. Ik kon nu dus weinig doen. ’s Avonds zijn we weer bij Bali 9 gaan eten. Ook deze keer was het weer erg lekker. Ik heb hier ook mijn eerste Balinese cocktail op, namelijk Banana Juice met Arak. Erg lekker maar erg sterk! We waren eigenlijk van plan om nog een filmpje te kijken, maar raakten in de lobby aan de praat met de eigenaren en een aantal gasten. Hier hebben we lang gekletst, waardoor er geen tijd meer was voor een filmpje.


Zondag zou Xandra om 3 uur naar mij toe komen. In het begin van de middag kwam een van de medewerkers naar me toe om me te waarschuwen. Er werd een ceremonie gehouden op het strand bij het hotel. Erg leuk om naar te gaan kijken. Dus ik Xandra gebeld en wij naar het strand gegaan. Hier was inderdaad een hele mooie ceremonie. Er werden veel fruitmanden en andere spullen voor de zee neergezet. Het was een erg mooi gezicht. We werden bij de Gamelanmuzikanten uitgenodigd om de ceremonie te volgen. Zij legden ook gelijk uit wat voor ceremonie het was. Deze ceremonie is eens in de 5 jaar en is om alle spullen en gedachten te zuiveren. In Nederland krijg je een hostie en wijn tijdens een dienst, hier kregen we water en rijst. De rijst moesten we op ons voorhoofd plakken om onze gedachten te zuiveren. Ook moesten we een klein beetje rijst opeten om ons lichaam te zuiveren. Het was een erg mooie ervaring. Ik hoop dat we nog veel van zulke ceremonies mee mogen maken hier.


Nu hebben jullie weer kunnen lezen wat ik deze week heb meegemaakt. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Voor de vorige 2 berichten moeten jullie toch nog kijken op ulurantangan.waarbenjij.nu. Deze komen niet op deze site te staan.
Volgende week zijn we uitgenodigd om bij een van de medewerkers te gaan kijken naar een ceremonie waar ze een varken gaan slachten. Ik ben erg benieuwd!

Groetjes,

Marie-Louise