De 4e week op Bali
Door: Marie-Louise
Blijf op de hoogte en volg Marie-Louise
06 April 2009 | Indonesië, Batavia
Hoi allemaal,
De 4e week is weer voorbij en helaas is deze week niet zo verlopen zoals ik gehoopt had.
Maandag was mijn eerste werkdag op de stage. Ik heb ‘s ochtends vooral gekeken wat de bedoeling was en af en toe met de kinderen gespeeld. Het was erg leuk om te doen. De dagen lopen hier van 8 uur tot 11 uur en van 12 uur tot 16 uur. Aangezien ik alleen de ochtenden meedraai was ik om 11 uur klaar. Wel zou vandaag om 15 uur mijn patiënt komen voor de knieklachten die ik zou gaan behandelen. In mijn pauze ben ik even lekker aan het zwembad gaan liggen en heb ik alles wat vandaag op me af kwam laten bezinken. Ik ben om half 3 weer terug gegaan naar de stichting. Helaas kwam mijn patiënt niet opdagen en ben ik met de kinderen gaan spelen. Al met al toch nog een geslaagde middag.
Dinsdag hoefde ik niet naar de stichting toe. Ik hoef alleen maar de maandagochtend en de vrijdagochtend bij te springen. Ik ben vandaag aan de projectverslagen gaan werken met af en toe een duik in het zwembad als verkoeling.
Woensdag hadden we een gesprek met Marieke over de projecten. We hebben besproken welke projecten we gaan draaien en wat de planning is. Ook hebben we afgesproken dat ik elke ochtend mee ga draaien op de stichting, omdat het erg druk is. Er komt een patiënt uit Denpasar, waar Xandra en ik mee mogen gaan werken.
Vandaag kwam er een speciale groep patiënten. Het is de eerste woensdag van de maand en dan komen de zwaardere patiënten langs op de stichting. Zij hebben meestal een verstandelijk en lichamelijke handicap. Het enigste wat je voor deze kindjes kunt doen is contact zoeken en vooral lekker bezig houden. Dit heb ik dan ook gedaan. Ik ben met de kindjes gaan spelen en heb geluidjes gemaakt. Het was wel erg moeilijk om te zien hoe sommige kindjes moesten leven. Er was een meisje van 14, maar ze zag er niet veel ouder uit dan een kindje van 1 jaar oud. Het heeft allemaal veel indruk op mij gemaakt.
Om 3 uur toen alle patiëntjes weg waren zijn Xandra en ik nog even blijven hangen op de stichting bij een paar medewerkers. We hebben lekker gekletst en ik heb met een van de jongens een liedje uitgewisseld. Nu heb ik ook een Indonesische song op mijn mobiel staan. Het was erg gezellig.
Donderdagochtend moest ik weer werken op de stichting. Vandaag kwam Ayu voor de eerste keer. Zij is het meisje uit Denpasar waar Xandra en ik veel mee aan de slag zullen gaan. Ze kan niet lopen en we gaan proberen om haar dat te leren. We hebben eerst samen een onderzoek gedaan en zijn daarna begonnen met de behandeling. Het is interessant om zo’n heel andere pathologie te zien dan we gewend zijn.
’s Middags ben ik eerst even gaan zwemmen om te ontspannen. Helaas was ik weer erg moe en niet lekker. Ik heb nog wat aan de projectverslagen gewerkt en ben toen nog even op bed gaan liggen. Aan het eind van de middag kwam er iemand om internet op mijn computer te installeren. Het internet hebben we aangeschaft voor de stichting. Zodra zij een computer hebben, die wij ook gaan financieren van het sponsorgeld, gaat het internet naar hun toe. Tot die tijd kunnen Xandra en ik er gebruik van maken.
’s Avonds ben ik weer ziek geworden en kwam mijn heimwee weer met een klap opzetten. Ik had gehoopt dat nu toch wel voor een groot deel over zou zijn, maar helaas is dit niet het geval.
Vrijdag moest ik ’s ochtends weer werken. Doordat ik nog steeds niet lekker en erg moe was is het vandaag niet goed gegaan op de stichting. Ik heb weer met Ayu gewerkt wat wel erg leuk was. Je kon nu al verbetering zien in haar spasme. Het ontspannen gaat een stuk beter dan gisteren. Helaas kon ik zelfs tijdens het werk mijn tranen niet goed bedwingen.
’s Middags ben ik nog eens goed na gaan denken wat ik nu wilde. Ik heb naar school gebeld om te zeggen wat er aan de hand was en wat het beste is voor mij om te doen. Zij zeiden dat als ik zoveel last heb van heimwee het beter is om toch terug naar huis te komen. Ook heb ik nog even met Marieke gebeld en zij komt zondag om samen met Xandra en mij te praten en een uiteindelijke beslissing te maken. Tot die tijd moet ik goed na gaan denken wat ik zelf wil en wat ik denk dat het beste is. Zo’n moeilijke keuze heb ik nog nooit gemaakt. Aan de ene kant wil ik heel graag blijven om de mooie omgeving van Bali te zien en mijn stage hier te lopen en de kindjes te leren kennen. Maar aan de andere kant ben ik meer dan de helft van de week ziek, waardoor het stagelopen ook niet goed gaat. Ik heb al zoveel geprobeerd om mijn heimwee onder controle te krijgen, maar het wil maar niet lukken. Ik kan de knop niet omzetten. Ik heb ’s avonds ook nog goed met Xandra over mijn problemen gesproken en we hebben samen een goed gesprek gehad.
Zaterdag ben ik samen met Xandra en Cindy naar Tanah Lot geweest. Dit is een van de mooiste tempels van Bali en ligt in het zuiden. Het was dus een aardige trip ernaartoe van ongeveer drie en een half uur. We reden langs een grote omweg, zodat we ook nog eens de mooiste rijstvelden van Bali konden bekijken. De heenreis duurde dus erg lang. We hebben veel foto’s gemaakt van de mooie natuur en rijstvelden van Bali. Ook zijn we nog even gestopt bij een Boeddhistische tempel. Allemaal erg mooi om te zien. Uiteindelijk zijn we aangekomen bij Tanah Lot. Een erg mooie tempel die midden in de zee ligt. We konden hem helaas niet van dichtbij bekijken omdat er verschillende ceremonies bezig waren. Ook konden we de slangengrot vandaag niet in vanwege de ceremonies. Dit was wel een kleine tegenvaller. Toch hebben we mooie foto’s kunnen maken van de tempel. Er waren ook weer heel veel winkeltjes bij Tanah Lot aanwezig waar we natuurlijk nog even hebben geshopt. Uiteindelijk zijn we terug naar de auto gelopen waar onze driver op ons stond te wachten. De terugreis duurde maar anderhalf uur waar we erg blij mee waren. We waren alle 3 doodmoe van de lange reis, maar hebben erg genoten.
’s Avonds zijn we samen met Gaby en Evert (eigenaren Mas bungalow) uit eten gegaan in het centrum. We hebben erg lekker gegeten met zijn allen. Hier in Bali zijn het niet de honden die schooien, maar de poezen. Er zitten er soms wel 5 onder je tafel als je aan het eten bent, in de hoop dat je iets laat vallen.
Na het eten hebben Xandra, Cindy en ik nog een leuk filmpje gekeken, waardoor we ons nog even lekker konden vermaken.
Zondag kwam Marieke om te praten over mijn heimweesituatie. Het is gewoon erg jammer dat de heimwee zo sterk is dat ik niet meer kan genieten van mijn verblijf hier en zeker mijn stage beïnvloed. We hebben samen nog gekeken naar een eventuele oplossing, maar helaas niet gevonden. Ik heb in overleg met Marieke en Xandra besloten om komende week terug naar huis te vliegen. Het is erg jammer, maar voor mij op het moment de beste oplossing. Ik heb hier goed over nagedacht en het geeft me een enorme opluchting nu ik dit besluit heb genomen.
We hebben vanmiddag meteen geprobeerd om mijn ticket om te boeken, alleen is dit niet gelukt, omdat het kantoor van Malaysia Airlines gesloten was. Voor ik vertrek wil ik toch nog een paar dingen doen en daar is het zwemmen met de dolfijnen 1 van. We zijn naar het Melka hotel gelopen, waar de dolfijnen zijn en hebben voor vanmiddag een afspraak gemaakt. We konden gelijk naar binnen omdat het erg rustig was. Cindy is ook mee geweest om foto’s van Xandra en mij te maken terwijl we met de dolfijnen aan het zwemmen waren. Het was echt een ervaring om nooit meer te vergeten. De dolfijnen zijn erg zacht en ook erg sterk. Ze willen graag met je spelen, alleen hebben soms niet in de gaten dat ze iets te enthousiast zijn. Maar al met al was het echt onwijs gaaf.
We hebben meteen de foto’s op de computer gezet. Ik heb thuis iedereen op de hoogte gebracht van mijn definitieve beslissing.
Morgen ga ik mijn ticket omboeken. Ik zal van het weekend terug vliegen naar Nederland. De komende week ga ik nog wat plekken bekijken op Bali en zal ik afscheid nemen van de mensen van de stichting. Het is erg jammer dat het zo gelopen is en dat ik deze mooie ervaring vroegtijdig moet stoppen. Als ik nog iets had kunnen doen om te blijven had ik het zeker gedaan, maar we konden met zijn allen niks meer verzinnen. Voor mij is dit de beste oplossing en ik sta achter mijn besluit. Ik hoop dat jullie dit allemaal zullen begrijpen.
Tot snel!
Groetjes,
Marie-Louise
De 4e week is weer voorbij en helaas is deze week niet zo verlopen zoals ik gehoopt had.
Maandag was mijn eerste werkdag op de stage. Ik heb ‘s ochtends vooral gekeken wat de bedoeling was en af en toe met de kinderen gespeeld. Het was erg leuk om te doen. De dagen lopen hier van 8 uur tot 11 uur en van 12 uur tot 16 uur. Aangezien ik alleen de ochtenden meedraai was ik om 11 uur klaar. Wel zou vandaag om 15 uur mijn patiënt komen voor de knieklachten die ik zou gaan behandelen. In mijn pauze ben ik even lekker aan het zwembad gaan liggen en heb ik alles wat vandaag op me af kwam laten bezinken. Ik ben om half 3 weer terug gegaan naar de stichting. Helaas kwam mijn patiënt niet opdagen en ben ik met de kinderen gaan spelen. Al met al toch nog een geslaagde middag.
Dinsdag hoefde ik niet naar de stichting toe. Ik hoef alleen maar de maandagochtend en de vrijdagochtend bij te springen. Ik ben vandaag aan de projectverslagen gaan werken met af en toe een duik in het zwembad als verkoeling.
Woensdag hadden we een gesprek met Marieke over de projecten. We hebben besproken welke projecten we gaan draaien en wat de planning is. Ook hebben we afgesproken dat ik elke ochtend mee ga draaien op de stichting, omdat het erg druk is. Er komt een patiënt uit Denpasar, waar Xandra en ik mee mogen gaan werken.
Vandaag kwam er een speciale groep patiënten. Het is de eerste woensdag van de maand en dan komen de zwaardere patiënten langs op de stichting. Zij hebben meestal een verstandelijk en lichamelijke handicap. Het enigste wat je voor deze kindjes kunt doen is contact zoeken en vooral lekker bezig houden. Dit heb ik dan ook gedaan. Ik ben met de kindjes gaan spelen en heb geluidjes gemaakt. Het was wel erg moeilijk om te zien hoe sommige kindjes moesten leven. Er was een meisje van 14, maar ze zag er niet veel ouder uit dan een kindje van 1 jaar oud. Het heeft allemaal veel indruk op mij gemaakt.
Om 3 uur toen alle patiëntjes weg waren zijn Xandra en ik nog even blijven hangen op de stichting bij een paar medewerkers. We hebben lekker gekletst en ik heb met een van de jongens een liedje uitgewisseld. Nu heb ik ook een Indonesische song op mijn mobiel staan. Het was erg gezellig.
Donderdagochtend moest ik weer werken op de stichting. Vandaag kwam Ayu voor de eerste keer. Zij is het meisje uit Denpasar waar Xandra en ik veel mee aan de slag zullen gaan. Ze kan niet lopen en we gaan proberen om haar dat te leren. We hebben eerst samen een onderzoek gedaan en zijn daarna begonnen met de behandeling. Het is interessant om zo’n heel andere pathologie te zien dan we gewend zijn.
’s Middags ben ik eerst even gaan zwemmen om te ontspannen. Helaas was ik weer erg moe en niet lekker. Ik heb nog wat aan de projectverslagen gewerkt en ben toen nog even op bed gaan liggen. Aan het eind van de middag kwam er iemand om internet op mijn computer te installeren. Het internet hebben we aangeschaft voor de stichting. Zodra zij een computer hebben, die wij ook gaan financieren van het sponsorgeld, gaat het internet naar hun toe. Tot die tijd kunnen Xandra en ik er gebruik van maken.
’s Avonds ben ik weer ziek geworden en kwam mijn heimwee weer met een klap opzetten. Ik had gehoopt dat nu toch wel voor een groot deel over zou zijn, maar helaas is dit niet het geval.
Vrijdag moest ik ’s ochtends weer werken. Doordat ik nog steeds niet lekker en erg moe was is het vandaag niet goed gegaan op de stichting. Ik heb weer met Ayu gewerkt wat wel erg leuk was. Je kon nu al verbetering zien in haar spasme. Het ontspannen gaat een stuk beter dan gisteren. Helaas kon ik zelfs tijdens het werk mijn tranen niet goed bedwingen.
’s Middags ben ik nog eens goed na gaan denken wat ik nu wilde. Ik heb naar school gebeld om te zeggen wat er aan de hand was en wat het beste is voor mij om te doen. Zij zeiden dat als ik zoveel last heb van heimwee het beter is om toch terug naar huis te komen. Ook heb ik nog even met Marieke gebeld en zij komt zondag om samen met Xandra en mij te praten en een uiteindelijke beslissing te maken. Tot die tijd moet ik goed na gaan denken wat ik zelf wil en wat ik denk dat het beste is. Zo’n moeilijke keuze heb ik nog nooit gemaakt. Aan de ene kant wil ik heel graag blijven om de mooie omgeving van Bali te zien en mijn stage hier te lopen en de kindjes te leren kennen. Maar aan de andere kant ben ik meer dan de helft van de week ziek, waardoor het stagelopen ook niet goed gaat. Ik heb al zoveel geprobeerd om mijn heimwee onder controle te krijgen, maar het wil maar niet lukken. Ik kan de knop niet omzetten. Ik heb ’s avonds ook nog goed met Xandra over mijn problemen gesproken en we hebben samen een goed gesprek gehad.
Zaterdag ben ik samen met Xandra en Cindy naar Tanah Lot geweest. Dit is een van de mooiste tempels van Bali en ligt in het zuiden. Het was dus een aardige trip ernaartoe van ongeveer drie en een half uur. We reden langs een grote omweg, zodat we ook nog eens de mooiste rijstvelden van Bali konden bekijken. De heenreis duurde dus erg lang. We hebben veel foto’s gemaakt van de mooie natuur en rijstvelden van Bali. Ook zijn we nog even gestopt bij een Boeddhistische tempel. Allemaal erg mooi om te zien. Uiteindelijk zijn we aangekomen bij Tanah Lot. Een erg mooie tempel die midden in de zee ligt. We konden hem helaas niet van dichtbij bekijken omdat er verschillende ceremonies bezig waren. Ook konden we de slangengrot vandaag niet in vanwege de ceremonies. Dit was wel een kleine tegenvaller. Toch hebben we mooie foto’s kunnen maken van de tempel. Er waren ook weer heel veel winkeltjes bij Tanah Lot aanwezig waar we natuurlijk nog even hebben geshopt. Uiteindelijk zijn we terug naar de auto gelopen waar onze driver op ons stond te wachten. De terugreis duurde maar anderhalf uur waar we erg blij mee waren. We waren alle 3 doodmoe van de lange reis, maar hebben erg genoten.
’s Avonds zijn we samen met Gaby en Evert (eigenaren Mas bungalow) uit eten gegaan in het centrum. We hebben erg lekker gegeten met zijn allen. Hier in Bali zijn het niet de honden die schooien, maar de poezen. Er zitten er soms wel 5 onder je tafel als je aan het eten bent, in de hoop dat je iets laat vallen.
Na het eten hebben Xandra, Cindy en ik nog een leuk filmpje gekeken, waardoor we ons nog even lekker konden vermaken.
Zondag kwam Marieke om te praten over mijn heimweesituatie. Het is gewoon erg jammer dat de heimwee zo sterk is dat ik niet meer kan genieten van mijn verblijf hier en zeker mijn stage beïnvloed. We hebben samen nog gekeken naar een eventuele oplossing, maar helaas niet gevonden. Ik heb in overleg met Marieke en Xandra besloten om komende week terug naar huis te vliegen. Het is erg jammer, maar voor mij op het moment de beste oplossing. Ik heb hier goed over nagedacht en het geeft me een enorme opluchting nu ik dit besluit heb genomen.
We hebben vanmiddag meteen geprobeerd om mijn ticket om te boeken, alleen is dit niet gelukt, omdat het kantoor van Malaysia Airlines gesloten was. Voor ik vertrek wil ik toch nog een paar dingen doen en daar is het zwemmen met de dolfijnen 1 van. We zijn naar het Melka hotel gelopen, waar de dolfijnen zijn en hebben voor vanmiddag een afspraak gemaakt. We konden gelijk naar binnen omdat het erg rustig was. Cindy is ook mee geweest om foto’s van Xandra en mij te maken terwijl we met de dolfijnen aan het zwemmen waren. Het was echt een ervaring om nooit meer te vergeten. De dolfijnen zijn erg zacht en ook erg sterk. Ze willen graag met je spelen, alleen hebben soms niet in de gaten dat ze iets te enthousiast zijn. Maar al met al was het echt onwijs gaaf.
We hebben meteen de foto’s op de computer gezet. Ik heb thuis iedereen op de hoogte gebracht van mijn definitieve beslissing.
Morgen ga ik mijn ticket omboeken. Ik zal van het weekend terug vliegen naar Nederland. De komende week ga ik nog wat plekken bekijken op Bali en zal ik afscheid nemen van de mensen van de stichting. Het is erg jammer dat het zo gelopen is en dat ik deze mooie ervaring vroegtijdig moet stoppen. Als ik nog iets had kunnen doen om te blijven had ik het zeker gedaan, maar we konden met zijn allen niks meer verzinnen. Voor mij is dit de beste oplossing en ik sta achter mijn besluit. Ik hoop dat jullie dit allemaal zullen begrijpen.
Tot snel!
Groetjes,
Marie-Louise
-
06 April 2009 - 17:33
Wendy:
Heey!
Wat jammer, maar wel begrijpelijk hoor! En zeker als het nu zo'n opluchting is dat je de beslissing genomen hebt. Maar nog veel plezier de laatste paar dagen, geniet er nog even van!
X, Wendy -
06 April 2009 - 19:58
Marian:
Jemig hé wat een heftig besluit. Ik denk wel dat je met deze reis een ervaring erbij hebt die je nooit zult vergeten. In goede en helaas ook wat minder goede zin. Volgens mij heb je tijdens deze weken erg veel over jezelf geleerd, waar je later alleen maar je voordeel van zal hebben. Bovendien heb je een kijkje kunnen nemen in een hele andere cultuur!
Veel plzier nog de laatste dagen. Als je eenmaal terug thuis bent zal je de slechte dingen snel vergeten en alleen nog maar de goede dingen onthouden!
Liefs Marian -
06 April 2009 - 20:04
Evelien:
Hey Marie
Vanmiddag had ik je al even gesproken. Ik vind het moedig van je dat je dit besluit genomen heb. Andere mensen zullen het misschien raar vinden. Maar als het zo'n grote opluchting voor je is.. dan kan het niet anders dan dat je de goede beslissing heb genomen. Hopelijk zullen de leuke kanten van deze reis je het langste bij blijven.
Geniet nog even de laatste dagen!
liefs, groetjes Evelien -
06 April 2009 - 20:19
Li ( LiKaSi):
Hoi Marie Louise,
Wat vervelend dat je je reis vroeger dan gewenst moet onderbreken...maar wat een moedige en moeilijke keuze.
Sterkte komende week!
Groetjes -
07 April 2009 - 07:34
Jacqueline:
Hey Marie-Louise,
Wat jammer dat je nu al naar huis komt, maar begrijpen doe ik het wel.Ik vond het erg boeiend om je reisverslagen te lezen.Ik hoop dat je de laatste dagen toch nog een beetje hebt kunnen genieten zodat je het toch op een mooie manier af hebt kunnen sluiten.Ik wens je een goede reis terug en tot ziens dan maar weer.
Liefs, Jacqueline -
07 April 2009 - 12:46
Sharmila:
Heey Marie-Louise!
Ik begrijp je keuze helemaal! Ook ik vind het heel moedig van je. Het is niet iets wat je zomaar besluit. Het is natuurlijk wel heel erg jammer, maar ik weet zeker dat je de beste keuze hebt gemaakt.
Geniet nog van je laatste dagen op Bali!
We spreken elkaar snel!
Have fun!
Liefs X Sharmila -
07 April 2009 - 22:02
Hanneke:
Hee marie!
Wat vervelend allemaal dat het zo moeilijk voor je is. Gelukkig kan je er met de mensen daar goed over praten en hebben ze je goed geholpen. Dat is erg fijn voor je!
En al met al is het natuurlijk wel een mooie ervaring ook al is hij kort geweest!
Tot gauw!
Kus Hanneke -
08 April 2009 - 07:51
Anke:
Hej Marie,
Goed dat je de knoop hebt doorgehakt, je moet toch echt naar jezelf kijken in zo'n geval.
Je hebt een hele maand vol mooie ervaringen erop zitten! Nog een hele fijne laatste week!
Tot snel! groetjes Anke -
08 April 2009 - 11:16
Annemieke:
hoihoi
jammer voor je dat het niet helemaal naar wens is verlopen, maar je hebt het wel geprobeerd, vind ik al heel knap van je! en ook dit is weer een moedige keuze!
ik ben erg benieuwd naar al je ervaringen die je op hebt gedaan!
tot snel,
liefs mieke -
08 April 2009 - 17:34
Daniëlle:
Hey,
Lees ik net eindelijk je berichtjes, zie ik dat je alweer naar huis komt.
Jammer, maar wel begrijpelijk.
Goede reis en tot later,
Daniëlle. -
08 April 2009 - 22:41
Davin:
Jammers, maar vooral doen wat het beste voelt. Veel plezier laatste daagjes nog en tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
